Ο βιβλικός Μωυσής διαχώρισε τα ύδατα της Ερυθράς ώστε να σώσει τον λαό του.
Κάτι ανάλογο τείνει να φέρει εις πέρας η Ιταλία, έχοντας ως αφορμή τις χρόνιες
κακουχίες της Βενετίας από τις θαλάσσιες ορμές, οι οποίες πλήττουν όχι μόνο τον
τουρισμό αλλά και την ιστορική αξία της "πλέουσας" πόλης. Πρόκειται
για ένα σύστημα δυναμικών, υποθαλασσίων, υδατοφρακτών. Η υλοποίηση του
αποβλέπει στη προστασία της λιμνοθάλασσας της Βενετίας από τις παροδικές
πλημμυρίδες και το φαινόμενο του acqua
alta (υψηλού νερού) στα κανάλια της Γαληνοτάτης.
Συνίσταται από 78 περίπου φράγματα, τα οποία θα τοποθετηθούν κατά μήκος των
τριών εισόδων της λιμνοθάλασσας και θα αναδύονται από τα βάθη πενήντα φορές το
χρόνο για να ανακόψουν τις κατευθυνόμενες στη Βενετία παλίρροιες. Η λειτουργία
τους περιγράφεται ως εξής: Κατά την άνοδο της επιφάνειας της Αδριατικής υπέρ
του ενός μέτρου, το σύστημα ενεργοποιείται και πεπιεσμένος αέρας εισέρχεται
στους υδατοφράκτες, οι οποίοι ως την στιγμή εκείνη κείτονται εν αναμονή στο
υποθαλάσσιο περιβάλλον. Με την είσοδο του αέρα οι φράκτες ωθούνται, όπως
φαίνεται στην απεικόνιση, προς την επιφάνεια και παρεμποδίζουν τη διαβίβαση των
παλιρροιών, αποτρέποντας συνεπώς την είσοδο τους στη Βενετία. Κατόπιν της
επαναφοράς της στάθμης του νερού, τούτο εναποτίθεται στους φράκτες και εκείνοι
επιστρέφουν στο βυθό. Το κάθε φράγμα ξεχωριστά ζυγίζει περίπου 380 τόνους. Το
έργο αναμένεται να ολοκληρωθεί το 2014 και οι συνολικές δαπάνες του κράτους της
Ιταλίας υπολογίζονται ως έγγιστα στα 4,2 δισεκατομμύρια ευρώ. Αποτελεί ένα από
τα πιο σύγχρονα, ογκώδη και κατά ιδέα απλοϊκά και συνάμα μεγαλοφυή οικοδομήματα
της ανθρωπότητας έναντι της φύσης.Κεφαλληνός Αλέξης
